"Διάφανα Κρίνα"

« Κι η αγάπη πάλι θα καλεί»

               Η μεταγραφή του εξωφύλλου των Διάφανων Κρίνων από την φόρμα του cd σε εξώφυλλο βινυλίου είναι από μόνο του μια πρόκληση, αφού πέρα από τα τεχνικά προβλήματα που προκύπτουν (ανάλυσης, καθαρότητας εικόνας κ.λ.π.), υπήρχε και ο γόρδιος δεσμός του Unipack Gatefold. Ο συγκεκριμένος τύπος εξωφύλλου χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον στην δισκογραφία την δεκαετία του 70 και κύριο χαρακτηριστικό της είναι πως ενώ το εξώφυλλο ανοίγει όπως τα κλασσικά gatefold εξώφυλλα, τα βινύλια δεν μπαίνουν από το πλάι, αλλά από την μέσα πλευρά, φτιάχνοντας ουσιαστικά μια «τσέπη» για να φιλοξενήσει τον δίσκο. Στην περίπτωση μας, επειδή δεν βρέθηκε πουθενά στην Ελλάδα και στην Ευρώπη κάποιο εργοστάσιο που να παρέχει την μακέτα για ένα Unipack, προφανώς επειδή έχει καταργηθεί, είχα να αντιμετωπίσω την πρώτη πρόκληση. Έφτιαξα ένα πρωτότυπο μοντέλο κατόπιν αρκετών μελετών και δοκιμών, το οποίο έχει την δυνατότητα να δεχθεί δύο δίσκους βινυλίων καθώς και το 8-σέλιδο ένθετο, χωρίς ούτε να αφήνει μπόσικα σημεία στα οποία θα τσακιστεί ή θα «παίζει» ο δίσκος, αλλά και χωρίς να είναι τόσο σφιχτός ώστε να κάνει «δαχτυλίδι» πάνω στις επιφάνειες με την πάροδο του χρόνου. Η μακέτα λειτούργησε τέλεια και σε συνδυασμό με το καλό κόλλημα που έγινε, φτιάχτηκε ένα λειτουργικό και ανθεκτικό εξώφυλλο ενώ η μακέτα έχει κατοχυρωθεί για μελλοντικές χρήσεις.

           Σε ότι αφορά το θέμα της εικαστικής προσαρμογής, ανέκυψαν άλλα προβλήματα, όπως αρχικά το ότι δεν υπήρχε το πρωτογενές υλικό σε διαφορετικά κομμάτια, παρά μόνο η τελική μακέτα του cd με την οποία έπρεπε να δουλέψω, οπότε οποιαδήποτε αλλαγή έγινε ήταν επίπονη τόσο σε χρόνο όσο και σε κόπο. Το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα που ανέκυψε στην πράξη, ήταν ότι το βινύλιο διέθετε μια ακόμη επιφάνεια (την εσωτερική δεξιά) η οποία δεν υπήρχε στο cd οπότε με την σύμφωνη γνώμη της μπάντας, χρησιμοποιήθηκε το label του cd και διαμορφώθηκε κατάλληλα ώστε να έχει μια συνέπεια και συνέχεια με το υπόλοιπο εικαστικό τμήμα της εσωτερικής πλευράς, φτιάχνοντας μια μαύρη υδρόγειο.

           Για το ένθετο, το αντίστοιχο πρόβλημα προσαρμογής που προέκυψε ήταν το γεγονός πως οι 14 σελίδες από το βιβλιαράκι του cd έπρεπε να προσαρμοστούν στον αναντίστοιχο αριθμό των 8 σελίδων του γιγαντιαίου ενθέτου του βινυλίου. Οι σελίδες έχουν ταιριάξει με τέτοιο τρόπο ώστε να φαίνονται σαν ένα εσκεμμένο κολάζ και για τον προφητικό «Τελευταίο σταθμό», λόγω του ειδικού βάρους που είχε ως κύκνειο άσμα του γκρουπ, επιλέχτηκε να του δοθεί μια ολόκληρη σελίδα για την παρουσίασή του. Ακόμα, το καλαίσθητο ανθρωπάκι που σχεδίασε ο Θάνος Ανεστόπουλος χρησιμοποιήθηκε στην προτελευταία σελίδα του ενθέτου και στην τελευταία παρέμειναν τα credits του δίσκου, με τις κατάλληλες πάντα αλλαγές, όπου χρειάστηκε.

               Κλείνοντας, να αναφερθεί πως για τα 4 label του άλμπουμ χρησιμοποιήθηκε πάλι το ανθρωπάκι σε σμίκρυνση και σε συνδυασμό με το γκρι χρώμα που υπήρχε μέσα στο label του cd, έφτιαξα ένα 60’s αισθητικής label, έχοντας ως πρότυπο τα κύρια label της Motown και της Sun, ώστε να υπάρξει μια πρωτότυπη και φρέσκια νότα, πάνω σε vintage αναφορές και πλαίσια.